نمی توان به یک پرنده نگاه کرد و بدون شک گفت که آیا این یک نمونه عالی است یا نه. اطلاعات زیر به‌عنوان راهنمای خوبی برای چگونگی تشخیص علائم کبوتر با بهترین کیفیت طراحی شده است. برخی از علاقه مندان می توانند پرنده را در آغوش بگیرند و به طور غریزی با توجه به وزن، استخوان سینه و استحکام بدنش احساس کنند که آیا این یک برنده مسابقات است یا خیر، اما برای آن دسته از ما به منظور درک، یک راهنمای کلی تقریبی ارائه خواهم کرد. من نمی گویم پرندگانی که همه این مشخصات دارند برنده خواهند شد، و نه پرندگانی که همه آن علامتها را ندارند هرگز برنده نخواهند شد. من می گویم از نظر تجربه این پرندگان بیشترین شانس موفقیت را دارند. شکل سر کبوتر باید به خوبی گرد (اما گاهی اوقات کمی صاف در بالای آن) و به خوبی توسعه یافته و بزرگ، حتی کمی پیازی، بین چشم ها باشد. سرهای بیش از حد کوچک باعث ایجاد پرنده ای می شود که به اندازه همسالان سر بزرگتر خود باهوش نیست. منقار کبوتر با کیفیت ظاهری محکم و قوی و محکم در سر کاشته شده است. اندازه باید متناسب با بقیه بدن باشد. فک پایین باید بزرگتر از فک بالا باشد. ساختار بدن علامت کبوتر با کیفیت ساختار بدن کبوتر باید بدنه ای محکم داشته باشد و گوشت آن سخت باشد و در لمس نرم نباشد. پشت باید پهن با شانه های قوی باشد در حالی که قفسه سینه باید دارای فضای کافی برای ریه های بزرگ و توسعه یافته باشد. کیفیت استخوان سینه کبوتر بدیهی است که ماهیچه های بال به استخوان سینه متصل هستند، بنابراین اگر به خوبی شکل نگیرد، پرنده به خوبی پرواز نمی کند. بنابراین، استخوان سینه باید قوی و ضخیم باشد تا این ماهیچه ها را محکم کند. شکل استخوان سینه اگر یک کبوتر دارای استخوان سینه قوسی باشد، هرگز مسابقه‌دهنده خوبی نخواهد بود و مطمئناً باید از آن پرهیز کرد، اما در مورد پرنده‌ها، شکل قوسی یا شکل قایق (از پایین) بهترین است. شکل بال کبوتر انعطاف پذیر در هنگام کشش؛ نه خیلی راحت و شل و نه خیلی سخت برای باز کردن. به دلیل پرهای کوچکی که بال ها را می پوشانند، پرهای اولیه مقاومت زیادی دارند. هرچه این پرها بزرگتر و قوی تر باشند، بال ها بهتر هستند. نوک بال ها باید خیلی نزدیک به انتهای دم باشد، اما بال ها لزوماً نباید کفه را کاملاً بپوشانند. در چشمان کبوتر پنج عنصر چشم نیز به عنوان "پنج دایره" شناخته می شوند و شامل مردمک، دایره همبستگی، دایره سازگاری، عنبیه و حلقه سلامت هستند. چشم کبوترها باید روشن باشد، مردمک باید سیاه و در مرکز چشم باشد. پر و بال و رنگ مهم است که در بیشتر مواقع خالهای پرشی خود نمایی میکند پرها باید انعطاف پذیر باشند در حالی که پرها ابریشمی و صاف هستند. پرهای خوب روی گردن و گلوی پرنده درخشان است. سطح بال باید مانند یک سطح مسطح مرمری و سخت باشد. دم کبوتر باریک و نه زیاد بلند. در حالت استراحت باید عرض یک پر داشته باشد. مانند تمام نکات قبلی، این قطعی نیست، دم پهن تر لزوماً یک نقطه ضعف نیست. مهم است بدانید که کبوترها از دم خود برای تعادل، چرخش و کنترل حرکت خود در هوا استفاده می کنند. پای کبوتر ظاهری تمیز، محکم و چابک. اگر پرنده شما بیمار است، تقریباً همیشه می توانید ابتدا آن را در پاها ببینید. پرندگان سالم همیشه پاهای خود را تمیز نگه می دارند در حالی که پرندگان بیمار می توانند پاهای خود را کثیف کنند.